ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΛΙΦΥΤΟΥ

«Εμείς δεν πάμε…» ένα τραγικό φινάλε και ένα μήνυμα ελπίδας

Του Θανάση Πολυμένη

ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ συνεχόμενη χρονιά, το Δημοτικό Σχολείο Καλλιφύτου, βραβεύεται με τιμητική διάκριση καλύτερης ταινίας μικρού μήκους, στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους με κεντρικό τίτλο: «Ένας πλανήτης… μια ευκαιρία». Τον διαγωνισμό συνδιοργάνωσαν η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και η Διεύθυνση Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.

«Εμείς δεν πάμε…»

Ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Καλλιφύτου κ. Νίκος Πασχαλίδης

            Το Δημοτικό Σχολείο Καλλιφύτου, έλαβε μέρος με την ταινία μικρού μήκους: «Εμείς δεν πάμε…». Στην υπόθεση της ταινίας, ο μικρός μαθητής Λουκάς, βιώνει δύσκολες στιγμές εξαιτίας της φτώχειας που αντιμετωπίζει η οικογένεια του. Δεν συμμετέχει στις εκπαιδευτικές εκδρομές του σχολείου γιατί δεν μπορεί να πάει λόγω οικονομικών προβλημάτων. Παράλληλα, προφασίζεται διάφορες δικαιολογίες για να μην παίξει ποδόσφαιρο με τους φίλους τους, γιατί δεν έχει τα κατάλληλα παπούτσια.

            Ο ίδιος ο Λουκάς, καταλαβαίνει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα για την οικογένειά τους σε μια εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης. Και κάνει υπομονή. Κάποια στιγμή, ο πατέρας του, που είναι κτηνοτρόφος, του δίνει ελπίδες, ότι ο έμπορος θα αγοράσει όλα τα πρόβατα της οικογένειας και έτσι όλα θα πάνε καλύτερα. Και παπούτσια θα πάρει ο Λουκάς, και στις εκδρομές θα συμμετέχει και κομπιούτερ θα αγοράσουν.

            Η μοίρα όμως έχει αντίθετη άποψη, όταν μια μέρα ο Λουκάς μαθαίνει, από μια συζήτηση μεταξύ των δασκάλων, ότι όλα τα πρόβατα της περιοχής πρόκειται να πάνε για ευθανασία, εξαιτίας μιας αρρώστιας. Ο Λουκάς, τρέχει με δύναμη στην στάνη, όπου βρίσκει τον πατέρα του. «Πού είναι τα πρόβατά μας πατέρα;» - «Τα πήραν για ευθανασία». – «Πατέρα, πάνε τα πρόβατα…» λέει ο Λουκάς και ο πατέρας δίνει το συγκλονιστικό μήνυμα ελπίδας: «Εμείς, όμως, δεν πάμε παιδί μου…» Ένα τραγικό μήνυμα γεμάτο ελπίδα.

            Για όσους ίσως βιαστούν να χαρακτηρίσουν το θέμα της ταινίας ως «παλιά ελληνική ταινία» με μελό περιεχόμενο, να θυμίσουμε ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2013, μια αρρώστια στα αμνοερίφια της περιοχής μας, η ευλογιά, οδήγησε σε ευθανασία πάνω από 16.000 ζώα στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Για τους κτηνοτρόφους της περιοχής, υπήρξε τεράστια ζημιά και αρκετοί από αυτούς έχασαν ολόκληρα κοπάδια, κόπους μιας ζωής, και καλούνται να ξαναρχίσουν από την αρχή.

            Μιλώντας στον «Πρωινό Τύπο», ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείο Καλλιφύτου και δάσκαλος στην ταινία, κ. Νίκος Πασχαλίδης, μας λέει ότι το σενάριο γράφτηκε από την δασκάλα κα Αθανασία Τσιμένη, η οποία στην ταινία παίζει τη μητέρα του μικρού Λουκά. Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από ένα κείμενο του Νίκου Καζαντζάκη, από την «Αναφορά στον Γκρέκο», από ένα απόσπασμα με τίτλο «Ο γιος», που βρίσκεται στο ανθολόγιο της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης. Το απόσπασμα του Καζαντζάκη αναφέρεται στην σταφίδα, όμως τροποποιήθηκε ώστε να έρθει στη σημερινή πραγματικότητα, με την ευλογιά των προβάτων.

Μήνυμα αισιοδοξίας

            Η ταινία είναι τόσο όμορφα δοσμένη, που πραγματικά συγκλονίζει τον θεατή, όταν βλέπει την αγωνία του μικρού Λουκά για τα πρόβατα που πάνε σε ευθανασία. Όμως ο πατέρας αφήνει ένα μήνυμα αισιοδοξίας: «Εμείς, όμως, δεν πάμε παιδί μου». Μας λέει ο κ. Νίκος Πασχαλίδης σχετικά: «Ο τίτλος της ταινίας βγήκε από την ατάκα που λέει ο πατέρας του παιδιού. ‘Εμείς δεν πάμε…’ Το ‘εμείς δεν πάμε…’. σημαίνει ότι εμείς δεν έχουμε τελειώσει, μπορεί να έρθει μια καταστροφή, μια οδυνηρή κατάσταση για μας, ότι πάνε τα πρόβατά μας, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε τη ζωή μας, θα την παλέψουμε. Είναι το μήνυμα ότι η ζωή δεν τελειώνει εδώ. Ναι μεν βιώνουμε δύσκολες καταστάσεις, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε. Το παιδί έχει πληγωθεί. Διότι κάποια στιγμή βιώνει όλη αυτή την  κατάσταση, να μην μπορεί να παίξει μπάλα, να αποφεύγει να παίξει με τους φίλους του επειδή δεν έχει τα κατάλληλα παπούτσια, και όλα αυτά που βιώνει το παιδί, αναπτερώνονται οι ελπίδες του ακούγοντας τον πατέρα του να λέει ότι ο έμπορος θα αγοράσει τα πρόβατα και όλα θα πάνε καλύτερα. Όμως αυτό το ξαφνικό γεγονός της ευθανασίας, έρχεται και να τα ανατρέπει όλα. Και στο τέλος, έρχεται αυτή η φράση του πατέρα, να δώσει ένα μήνυμα ελπίδας, ότι η ζωή δεν τελειώνει εδώ, θα συνεχιστεί. Και θα έλεγα ότι είναι ένα μήνυμα αγωνιστικότητας, ότι πρέπει να παλεύουμε τη ζωή.»

            Το Δημοτικό Σχολείο Καλλιφύτου, έχει να επιδείξει μια ακόμα ταινία μικρού μήκους. Την περυσινή σχολική χρονιά, δημιούργησε την ταινία «Η Τσιγγάνα». Όπου μια τσιγγανοπούλα που είναι φίλη με έναν μικρό μαθητή, τον Δημήτρη, πρέπει να φύγει και πηγαίνει σπίτι του να τον αποχαιρετήσει. Εκείνη του χαρίζει μια φυσαρμόνικα και ο μικρός λέει ότι δεν ξέρει να παίζει φυσαρμόνικα. Όμως της χαρίζει ένα ρολόι που ήταν του παππού του. Όταν η μικρή τσιγγάνα φεύγει από το χωριό καθισμένη πίσω στην καρότσα ενός Datsun, ο Δημήτρης δεν την προλαβαίνει και τη βλέπει από μακριά να φεύγει. Στο τέλος της ταινίας, ο μικρός παίζει με την φυσαρμόνικα και την αποχαιρετά. Μήνυμα της ταινίας η δύναμη της φιλίας μεταξύ των μαθητών.

Η φιλαναγνωσία

            Η ταινία της «Τσιγγάνας», βασίστηκε στο βιβλίο της Ελένης Κατσαμά «Σαν τα χελιδόνια» εκδ. ΠΑΤΑΚΗ. Όπως μας λέει ο κ. Νίκος Πασχαλίδης, «η εικόνα σήμερα στην εκπαίδευση παίζει μεγάλο ρόλο. Αρέσει στα παιδιά, είναι εξοικιωμένα και μπορεί να παίξει μεγάλο εκπαιδευτικό ρόλο. Δια μέσω της εικόνας, ο κινηματογράφος έχει εισέλθει πλέον στα σχολεία. Εμείς, πώς είναι δυνατόν σε μια τεχνολογική εποχή γεμάτη εικόνα, να αρνηθούμε το προϊόν της ως σχολείο; Θα μείνουμε πολύ πίσω».

            Σε ερώτησή μας προς τον κ. Ν. Πασχαλίδη, πώς οδηγήθηκαν να κάνουν ταινίες μικρού μήκους, μας απαντά σχετικά: «Το παν στην εκπαίδευση, όπως και σε άλλους τομείς, είναι να κάνεις προγραμματισμό, να κάνεις σχεδιασμό. Τα μέλη της διοίκησης, πρέπει να έχουν όραμα. Χωρίς όραμα δεν πάμε πουθενά. Είμαι επτά χρόνια στο δημοτικό σχολείο Καλλιφύτου και ο απώτερος σκοπός, είναι να δημιουργήσουμε ένα σχολείο που να αναδύει πολιτισμό. Πώς θα το πετύχουμε αυτό; Κάνοντας διάφορες δράσεις, δραστηριότητες, εμπλέκοντας τους μαθητές και τους γονείς, ανοίγοντας το σχολείο στην κοινωνία.

Έτσι λοιπόν καθιερώσαμε ένα καινοτόμο πρόγραμμα φιλαναγνωσίας, σε όλες τις τάξεις, εδώ και πέντε χρόνια. Μέσα από την φιλαναγνωσία, τα  παιδιά έρχονται σε επαφή με το βιβλίο, με τη λογοτεχνία. Διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία. Μέσα από αυτά γίνονται διάφορες δραστηριότητες. Είτε ζωγραφική, είτε παιχνίδι ρόλων, είτε θεατρικό παιχνίδι. Στο τέλος καταλήγουμε να δημιουργήσουμε μια θεατρική παράσταση. Ενδεικτικά, έχουμε ανεβάσει τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, τον «Αρχοντοχωριάτη» του Μολιέρου, «Τον Μικρό  Πρίγκιπα» του Εξιπερύ, το «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα. Όλα παίχθηκαν μέσα στο σχολείο και οι παραστάσεις βγήκαν μέσα από το πρόγραμμα της φιλαναγνωσίας.

Την περυσινή χρονιά, νοιώθοντας την ανάγκη να κάνουμε κάτι παραπάνω, εντάξαμε στο πρόγραμμα και τον κινηματογράφο. Είδαμε τελικά ότι τα παιδιά χάρηκαν την ταινία περισσότερο ακόμα και από το θέατρο. Η εικόνα συναρπάζει τα παιδιά. Στα πλαίσια αυτά είδαμε και ορισμένες ταινίες στο σχολείο, όπου μετά από την προβολή προχωρούσαμε σε συζήτηση. Ζητήσαμε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν μια σκηνή που τους άρεσε, έκαναν μια αφίσα για την ταινία όπως την φαντάζονται αυτά, δώσαμε έναν άλλο τίτλο στην ταινία. Δραστηριότητες για τις οποίες τα παιδιά ενεργοποιήθηκαν, έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον, ανέπτυξαν την συνεργατικότητα, χωρίστηκαν σε ομάδες, συνεργάστηκαν, γνωρίστηκαν καλύτερα μεταξύ τους. Αυτή η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση είναι που προσφέρει σπουδαίο εκπαιδευτικό ρόλο στα παιδιά.

Έτσι το σχολικό μάθημα, από μια απλή διαδικασία μετάγγισης της γνώσης,  μπορεί να μετατραπεί σε ένα πεδίο ζωντανού και δημιουργικού διαλόγου. Και φυσικά μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, τα παιδιά γίνονται και τα ίδια δημιουργοί και αναπτύσσουν δημιουργική και κριτική σκέψη. Είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας, που έχουν τέτοια επαφή με την εικόνα, τα παιδιά, και εμείς να το αγνοούμε αυτό.»

Πλούσιες δραστηριότητες

            Άλλα προγράμματα με τα οποία έχουν ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Καλλιφύτου, είναι η περιβαλλοντική. Συμμετέχουν κάθε χρόνο σε διάφορα προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, που έχουν άμεση σχέση με τους σπόρους και με την καλλιέργεια. Όπως μας εξηγεί μάλιστα ο κ. Πασχαλίδης, έχουν δημιουργήσει και τον δικό τους λαχανόκηπο και αυτή την εποχή μάλιστα φυτεύουν τους σπόρους τους. Έχουν επίσης πολύ καλή συνεργασία με το «Πελίτι» Παρανεστίου. Όλα αυτά βέβαια, γίνονται στις ανάλογες ώρες που προσφέρει η εκπαίδευση, σε ώρες μετά το σχολικό μάθημα ή ακόμα και κάποια Σαββατοκύριακα.

            Έχουν συμμετάσχει επίσης σε πολλούς διαγωνισμούς και με πολλές διακρίσεις. Όπως το 2010, όταν στα πλαίσια του μαθήματος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, ένας μαθητής έβγαλε μια φωτογραφία, η οποία πήρε το πρώτο βραβείο  και δημοσιεύθηκε στο εξώφυλλο του παιδικού περιοδικού της «Καθημερινής», «Ερευνητές», που τυπώθηκε μάλιστα σε 250.000 αντίτυπα. Επίσης, μια μαθήτρια σε διαγωνισμό κόμικς από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, πήρε το πρώτο βραβείο, ενώ μια άλλη χρονιά, μαθητής βραβεύτηκε για την ζωγραφιά του, με  θέμα το νερό, σε πανελλήνιο διαγωνισμό σχεδίου.

            Το Δημοτικό Σχολείο Καλλιφύτου, έχει να παρουσιάσει σημαντική δουλειά και πολλά βραβεία σε πολλά επίπεδα. Θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες, βραβευμένες φωτογραφίες και κόμικς, περιβαλλοντικά προγράμματα και λαχανόκηποι και άλλα πολλά. Είναι ένα εξαθέσιο πλήρες σχολείο και ευχόμαστε οι πλούσιες δραστηριότητές του να συνεχίζονται για τα επόμενα χρόνια.